Python Programlamaya Giriş yazı dizimize Python fonksiyonlarının temelleriyle devam ediyoruz. Dizinin bütün yazılarına erişmek için Python Programlamaya Giriş kategorimize bakabilirsiniz. Bu dizideki yazılar ayrıca Jupyter defterleri halinde GitHub depomuzda da mevcut.
Bir önceki bölümde Python’da fonksiyonların nasıl yaratıldığından ve nasıl çağrıldığından bahsettik. Bir fonksiyon kapalı bir kutu gibidir: İçinde ne olup bittiğini görmeyiz, parametreler yoluyla bilgi veririz ve cevabı bir değer olarak geri alırız. Bu yazıda parametreleri nasıl kullandığımızı inceleyeceğiz.
Parametre eşleştirme
Aldığı parametreleri ekrana yazan basit bir fonksiyonu ele alalım:
def f(a,b,c):
print("a = {}, b = {}, c = {}".format(a,b,c))
Bu fonksiyonu çağırırken üç tane parametre değeri vermemiz gerekir:
f(1,2,3)
Fonksiyon, parametre olarak 1,2,3 sayılarını aldı ve bunları sırasıyla kendi içinde tanımlanan a, b, c değişkenlerine atadı. Sonuç olarak ekrana basılanlar da bu atamayla belirlendi.
Buna konumla eşleştirme deniyor: Fonksiyon tanımında isimler hangi sırada verildiyse, fonksiyon çağrısında verilen parametreler de aynı sırayla atanır.
f(3,2,1)
Konumla eşleştirmede fonksiyona lüzumundan az veya fazla sayıda parametre vermek bir hata mesajına yol açar.
f(1,2)
f(1,2,3,4)
Parametreleri eşleştirmenin başka bir yolu fonksiyon çağrısında parametre isimlerini kullanmaktır. O zaman tanımlanma sırasına sadık kalmak gerekli olmaz. Bu yönteme isimle eşleştirme denir.
f(c=4, b=1, a="asdf")
Konuma göre ve isme göre eşleştirmeler karıştırılabilir de. Bu durumda, öncelikle soldan sağa doğru konumsal eşleştirmeler yapılır, ardından isim eşleştirmeleri yapılır.
f(1, c=3, b=2)
Bir parametre konumla eşleştirilmişse, ardından ayrıca isimle eşleştirmek hata oluşturur.
f(1, 2, b=9)
Öncelikli olarak konum eşleştirmesi yapıldığı için, isim eşleştirmelerinden sonra isimsiz bir parametre verilemez.
f(1, b=2, 3)
İsim eşleştirmeleri kodu daha okunaklı ve anlaşılır kılar. Bir fonksiyon çağrısının ne yaptığını anlamak kolaylaşır. Ayrıca parametrelerin ne sırada verildiğini hatırlamamıza gerek kalmaz. Parametre isimleri de dikkatli şekilde seçilmişse, fonksiyon çağrısının kendisi bir belgeleme gibi iş görür. Meselâ, aşağıdaki fonksiyon çağrısının ne yaptığı hemen anlaşılabilir:
gezegen_ekle( isim="Mars", kutle=0.7, yaricap=0.6, uydu=("Phobos","Deimos") )
Varsayılan değerler
Fonksiyonu tanımlarken, parametrelerine varsayılan değerler atamak mümkündür. Fonksiyon çağrısında bir parametreye değer verilmezse, varsayılan değer kullanılır.
def f(a, b=2, c=3):
print("a = {}, b = {}, c = {}".format(a,b,c))
Bu fonksiyonu çağırırken a için bir değer vermek zorundayız, ama b ve c için varsayılan değerler kullanılabilir. Yani en az bir, en fazla üç parametre değeri verebiliriz. Bu parametreler konuma göre veya isme göre verilebilir.
f(1) # b ve c varsayılan değerde
f(a = 4) # b ve c varsayılan değerde
f(1,7) # c varsayılan değerde
f(1,"hede",6) # hepsine yeni değer
f(1,c=8) # b varsayılan değerde
Belirsiz sayıda parametreler
Bir fonksiyonun kaç tane parametre alacağını önceden belirtmek zorunda da değilsiniz. Fonksiyon tanımını aşağıdaki gibi yaparak bütün konumsal parametrelerin bir çokuza toplanmasını sağlayabilirsiniz.
def f(*par):
print("Parametreler:", par)
f() # hiç parametre yok, boş çokuz.
f(3) # tek parametre, tekli çokuz.
f(45, 3-4j, "merhaba", [1,2,3]) # dörtlü çokuz
Fonksiyonun tanımında *par kullanmakla bütün parametrelerin par isimli bir çokuza toplanmasını sağladık. Bu çokuzun elementlerini tek tek alarak bütün parametrelere sırayla ulaşabiliriz. Bu şekilde aynı fonksiyonda istediğimiz kadar çok parametre kulanabiliriz. Bu yönteme parametre paketleme (argument packing) diyoruz.
Fakat isimle eşleştirme yapmak istersek yukarıdaki tanımıyla fonksiyon doğru çalışmaz, çünkü parametrelere tek tek isim vermedik.
f(a=4)
f(**{"a":4})
Böyle bir durumda, parametre paketleme işleminde çift yıldız (**) kullanırız. O zaman, isimlerle verilmiş bir parametre listesinin bir sözlüğe toplanmasını sağlayabiliriz.
def g(**par):
print("Parametreler:",par)
g()
g(a=1, b=4)
Böylece değişken isimlerine ve değerlerine, yukarıdaki tanımda par adını verdiğimiz bir sözlük aracılığıyla erişebiliriz. (Elbette par ismini kullanmak zorunda değilsiniz). Buradaki dinamik tanıma dikkat edin: a ve b parametreleri fonksiyonun orijinal tanımında yoktu; bu özel fonksiyon çağrısıyla beraber tanımlandılar.
Ama bu g() fonksiyonu da mükemmel değil. Sadece isimlendirilmiş parametrelerle çalışır, isimsiz (konuma dayalı) parametrelerde hata mesajı verir.
g(1,2,3)
Daha genel bir fonksiyon arayüzü şöyle yazılabilir.
def f( *pargs, **kwargs ):
print(pargs) # Konum eşleştirmeli parametreler çokuzu
print(kwargs) # İsim eşleştirmeli parametreler sözlüğü
f()
f(1, 2, a = "xyz", b = 3.14)
Böyle tanımlanmış bir fonksiyon hem konum hem de isim eşleştirmeli parametrelerle çalışabilir. Birçok hazır kütüphanede, böyle genel bir arayüzle tanımlanmış fonksiyonlar bulunur.
Parametre çözme
Yukarıda, bir parametre listesini nasıl bir çokuz haline getirebileceğimizi gördük. Tersini de yapmak mümkün: Fonksiyonu çağırırken bir çokuzdan parametreler çıkartabiliriz.
Verilen argümanları ters sırada basan basit bir fonksiyon yazalım ve vereceğimizi parametreleri bir çokuza yazarak fonksiyona verelim.
def f(a,b,c,d):
print(d,c,b,a)
f(1,5,9,13)
x = (1,5,9,13)
f(x)
Dört parametre isteyen bir fonksiyonumuz var. Vereceğimiz parametreler x isimli bir çokuzda toplanmış. Fonksiyon çağrısını f(x) biçiminde yapmanın hataya yol açacağı bariz, çünkü dört parametre bekleyen bir fonksiyona bir tek parametre veriyoruz.
Eğer fonksiyon çağrısını f(*x) şeklinde yazarsak x‘in elemanları tek tek alınıp parametre olarak f‘ye verilir ve sorunsuzca çalışır. Bu işleme parametre çözme (argument unpacking) deniyor.
f(*x)
Parametreler başka bir sıralı veri tipinde (liste, dize) saklanıyorsa da aynı işlem geçerli olur.
f(*[1,2,3,4])
f(*"xyzt")
Fonksiyonda parametre isimlerini a, b, c, d olarak tanımlamıştık. Bu isimleri kullanarak isim eşleştirmesi yapmak isteyebiliriz. Burada parametre çözme işlemi uygularken çokuz kullanamayız çünkü çokuzda parametre isimleri mevcut değil, sadece değerler mevcut. Bu durumda parametre çözmeyi ** notasyonu kullanarak, parametre isimlerini ve değerlerini içeren bir sözlükle yapmalıyız.
D = {'b':2, 'd':4, 'a':1, 'c':3}
f(**D)
İki yaklaşımı birleştirmek de mümkün:
f( *(1,2), **{'c':"merhaba", 'd':[5,6]} )
Merhaba Kaan hocam, öncelikle ellerinize sağlık. Çok güzel bir eğitim serisi oluyor, faydalanarak takip ediyorum. Belki serinin ilerideki yazılarında bahsedeceksinizdir ama yine de bir önden sorayım dedim; Jupyter Notebook içerisinde Python’a nasıl kütüphane ekliyoruz? Mesela; “pint” kütüphanesini “http://pint.readthedocs.io/”, ya da şurada bahsi geçen spell checker kütüphanesini: “https://groups.google.com/forum/#!topic/jupyter/gqpclp-HZfc”. (Sanırım ikincisi kütüphane değil, başka bir şey ama farkına tam hakim olamadım.)
Şu configuration dosyasını (“ipython_notebook_config.py”) bulup değiştirdim ama spell checker canlanmadı. Ya da “$ pip install pint” komutunu verecek satırı nasıl açacağımı bulamadım. Genel bilgi eksikliği işte. İşin kötüsü; sanıyorum terminoloji yetmezliği çektiğim için, google’da bulduğum çözümleri de uygulayamadım.
Uzun uzun anlatmanızı beklemiyorum tabii ki, bakacağım bir link paylaşabilseniz çok güzel olurdu.
İşletim sistemi olarak Windows 7 kullanıyorum, Jupyter’i Anaconda üzerinden kurdum, Chrome ile kullanıyorum.
Seri için tekrar teşekkürler.
Nazik ilginiz için teşekkürler. Jupyter Notebook içinde pip veya conda ile yeni paket kurmak için “!” komutunu kullanabilirsiniz. Mesela
!pip install pint
Gösterdiğiniz spell checker daha geniş bir paketin parçası. Bu paketle Jupyter defterlerine yeni özellikler ekliyorsunuz. Şuradaki talimatlarla paketi kurduğunuzda spell checker özelliği de geliyor: https://github.com/ipython-contrib/jupyter_contrib_nbextensions
Bu paketi kurduktan sonra Jupyter ana sayfasında “Nbextensions” başlıklı bir sekme ortaya çıkıyor. O sekmeden istediğiniz özellikleri aktive edebiliyorsunuz.
Teşekkür ederim.